ในชีวิตของทุกคนย่อมต้องเผชิญเรื่องราวที่ดี และร้ายกันแทบทุกคน…
ขึ้นอยู่กับว่าใครจะแข็งแกร่งไม่ยอมแพ้พ่ายให้กับโชคชะตาชีวิตที่ฟ้าลิขิตไว้ เหมือนเด็กหนุ่มจากแมืองขุนแผน ภราดร รุ่งเรือง หรือ กอล์ฟ (ชื่อเดิม ยุ่ง) ปัจจุบันอายุ 18 ปี ผู้ซึ่งปัจจุบันต้องกลายเป็น “คนพิการ” ไม่มีทั้งแขนและขา แต่เขาไม่ยอมแพ้ต่อชีวิตฮึด “สู้กลับ” โชคชะตาด้วยการก้าวมาสร้างแรงบันดาลใจให้กับทุกๆ คนที่กำลังท้อแท้ในโลกโซเชียลผ่านการแคสต์เกม หรือการไลฟ์เล่นเกมส์โชว์ในโลกโซเชียลจนสามารถหารายได้ด้วยตัวเองแบบสุจริตได้อย่างเต็มภาคภูมิ
กอล์ฟ หรือชื่อเล่นเดิม ยุ่ง เล่าว่า ได้ยินเสียงระเบิดบนร่างกายของตัวเองและก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย กระทั่ง 2-3 สัปดาห์ต่อมาฟื้นขึ้นมาอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว และนั่นคือ จุดเริ่มต้นชีวิตที่พลิกผันเมื่อแพทย์จำเป็นต้องตัดแขนและขาของเขาออกไปเพื่อรักษาชีวิต ทำให้เขาต้องกลายเป็นคนพิการมาถึงปัจจุบัน
อย่างไรก็ตาม “กอล์ฟ” ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาที่ตัวเองต้องเผชิญ และไม่ต้องการให้ตัวเองเป็นภาระของคนรอบข้าง จึงเรียนรู้และก้าวเข้ามาสู่วงการ “แคสต์เกม” จนเป็นที่รู้จักกันในวงการนักแคสต์เกมส์ภายใต้ฉายา “กอล์ฟ โน แฮนด์” อันโด่งดังในปัจจุบันด้วยผลงานการใช้ปากคาบปากกาไลฟ์โชว์เล่นเกม RoV และ PUB G อย่างคล่องแคล่ว แถมยังมีแฟนคลับติดตามจำนวนหนึ่ง
“มติชน” มีโอกาสนั่งสนทนากับเด็กหนุ่มวัย 18 ที่อาศัยวิธีคลานมาจากห้องนอนมาหน้าบ้าน และเขยิบขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้เกมเมอร์หน้าบ้านริมคลองที่เชื่อมต่อมาจากแม่น้ำสองพี่น้อง อ.สองพี่น้อง จ.สุพรรณบุรี ทำให้ทีมงานทุกคนต้องทึ่งกับหัวใจอันแข็งแกร่ง ความพยายามดำเนินชีวิตต่อไปแบบไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาของเขา
•อยากให้เล่าช่วงชีวิตวัยเด็กเป็นอย่างไรบ้าง?
ชีวิตวัยเด็กก็เป็นเด็กร่าเริงปกติเหมือนเด็กทั่วๆ ไป ติดเพื่อน วันหยุดก็จะไปช่วยยายขายของ ถ้าหยุดเสาร์-อาทิตย์ หรือวันจันทร์ วันว่าง ก็จะไปเล่นกับเพื่อน อยู่กับเพื่อน
•เริ่มสนใจด้านเกมตั้งแต่เมื่อไหร่?
เริ่มสนใจด้านเกมตอนเกิดอุบัติเหตุ เพราะก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ ไม่ได้เล่นเกม ไม่ติดมือถือ ติดเพื่อนมากกว่า
•อยากให้ช่วยเล่าย้อนเหตุการณ์เมื่อ 6 ปีก่อน?
ช่วงนั้นเป็นวันสอบ เป็นวันหยุด เพราะเป็นวันสอบของ ม.ปลาย ปกติวันหยุดก็ไปช่วยยายขายของ เจอเพื่อนที่ห้องเดียวกันด้วยความที่ขายของเหมือนกันเพราะร้านอยู่ใกล้กัน ตอนเย็นได้นัดกันไว้ว่าจะไปตกปลาด้วยกัน พอพายายกลับมาส่งบ้าน ก็ถือเบ็ดออกไปหาเพื่อนข้างนอก แต่ยังไม่ถึงเพื่อน มีเสาไฟต้นหนึ่ง เสาไฟแรงสูง ห้อยเป็นท้องช้างเพราะเสากลางหัก สายมันห้อยตกลงมาประมาณตรงหน้าอกของผู้ใหญ่ เดินๆ ไปก็ระเบิดเลย ก็ไม่รู้ว่าไปโดนท่าไหน หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้สึกตัวเลย รู้สึกตัวอีกทีก็ 2-3 อาทิตย์ ไปอยู่โรงพยาบาลเลย
•หลังจากฟื้นมาสภาพจิตใจเป็นอย่างไร?
อุบัติเหตุครั้งนั้นเกิดขึ้นตอนอายุ 13 ปี ตอนฟื้นขึ้นมาเหลือแขนขวาข้างเดียว ยังไม่ค่อยรู้สึกตัวเท่าไหร่ ช่วงนั้นก็ยังไม่รู้ว่าจะรอดไหม เลยไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ ตอนแรกตัดแขนข้างซ้ายก่อน แขนขวาก็มาตัดตอนที่รู้ตัวและมีสติ หมอมาบอกว่าต้องสูญเสียแขนขวาอีกข้างนะ จะรับได้ไหม แล้วก็ถามแม่เพราะต้องยื้อชีวิต เพราะถ้าไม่ตัดมันจะลามติดเชื้อไป เลยต้องตัด
•หลังจากถูกตัดแขน-ขา การใช้ชีวิตเปลี่ยนไปขนาดไหน?
เปลี่ยนแปลงเยอะเลย ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมา ก็กินข้าวเองไม่ได้ ทำอะไรเองไม่ได้ ก็รู้สึกแย่นิดหนึ่ง พอกลับบ้านมาต้องให้คนอื่นคอยดูแล มาคอยช่วยเหลือ แต่อะไรที่ตัวเองพอจะทำได้ก็จะพยายามทำเอง ช่วงแรกยังรู้สึกหงุดหงิด ไม่เป็นตัวของเราต้องให้คนอื่นมาช่วย แล้วเราเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาช่วย อยู่ๆ ต้องให้คนมาช่วย แล้วเราก็มาเป็นแบบนี้ รู้สึกไม่ค่อยดีสำหรับเรา ช่วงนั้นเครียดมาก พอเครียดแม่ก็ซื้อไอแพดกับปากกามาลองให้คาบ ตอนแรกก็ใช้หมอนรองบนตักเอาไอแพดวาง ก้มเอาปากกาคาบเล่นกับไอแพด แต่พอเล่นไปเรื่อยๆ ปวดคอ ปวดหลัง แม่ก็เลยซื้อโต๊ะมาตั้งให้ ทำให้ได้เล่นเกมส์กับเพื่อนและคนแถวบ้าน พอเล่นไปเล่นมา เพื่อนที่เรียนด้วยกันกันก็ชวนไปเล่นเกมอื่น เล่นไปเรื่อยๆ ก็ติดเกม ติดโลกแห่งเกม
•รู้สึกน้อยใจกับโชคชะตาบ้างไหม?
ตอนแรกหลังเกิดเหตุการณ์ก็มีน้อยใจในโชคชะตาบ้าง ว่าแบบทำไมต้องเกิดกับเรา แต่พอนึกไปนึกมา เราก็ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว เพราะมันมาถึงจุดนี้แล้ว เราอยู่ต่อให้ได้ ย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ ต้องเดินไปข้างหน้า ต้องอยู่กับความเป็นจริงให้ได้
•อะไรที่ทำให้ลุกขึ้นกลับมาสู้อีกครั้ง?
เพราะคนในบ้านด้วยส่วนหนึ่ง ที่คอยดูแลให้กำลังใจเรา คอยช่วยเหลือเรามาตลอด คนรอบข้างอีกหลายๆ คนที่คอยให้กำลังใจ ให้เราก้าวข้ามฝันร้าย
•ปัจจุบันเรื่องเรียนหนังสือของเราล่ะ?
หลังจากเกิดอุบัติเหตุ พอออกจากโรงพยาบาลก็ไม่ได้เรียนเลย เพราะไม่อยากไปเป็นภาระคนอื่น แค่นี้เราก็เป็นภาระคนอื่นมากพอแล้ว ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่ได้เรียนเลย ก่อนเกิดอุบัติเหตุเรียนโรงเรียนสองพี่น้อง ส่วน กศน.ก็ไม่ได้เรียน ช่วงแรกเขาก็มีติดต่อมาบ้าง แต่เหมือนพอเราช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาก็เลยไม่ติดต่อมาเลย
•จุดเริ่มต้นของการเป็นนักแคสต์เกม?
เริ่มจากเป็นคนติดเกม เล่นไปเล่นมามันก็น่าเบื่อ ก็เลยถามน้าชายว่ามีงานอะไรให้ทำได้บ้างไหม อยากทำงาน อะไรก็ได้ที่ทำได้ เป็นยามก็ได้ คือตอนนั้นเบื่อมาก อยากออกจากบ้าน อยากทำงานช่วยเหลือตัวเอง เพราะเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาช่วยอะไร น้าก็เลยหางานให้ น้าก็บอกว่ามาสตรีมดูไหม เป็นสตรีมเมอร์จะได้เป็นกำลังใจให้คนอื่นด้วย รายได้ไม่รู้หรอกว่าได้เท่าไหร่ เพราะน้าเองไม่รู้เรื่องนี้ แต่น้าบอกว่าจะได้เปิดตัว ให้กำลังใจคนอื่นที่กำลังท้อแท้ด้วย น้าเป็นคนไม่เล่นเกม ไม่รู้เกี่ยวกับการสตรีม น้าทำงานตรวจสอบสินค้าปกติ น้าไม่เคยเกี่ยวข้องกับเกมเลย น้าเคยเป็นนักกีฬาฟุตบอล-ตะกร้อ ตอนก่อนยังไม่ประสบอุบัติเหตุ น้าก็สนับสนุนให้ผมไปเตะฟุตบอลดู ซึ่งความใฝ่ฝันของผมคือ อยากเป็นนักฟุตบอล แต่พอเกิดอุบัติเหตุก็เลยต้องเปลี่ยนความฝัน ตอนแรกก็เล่นเกม Candy ธรรมดา พอเพื่อนชวนเหมือนเป็นแรงจูงใจให้เราอยากเล่น ให้เราพยายาม และเวลาเล่นก็ไม่ได้ให้เพื่อนช่วยอะไรเลย เล่นด้วยตัวเราเอง หัดเล่นจนเราคล่อง เราทำได้
•ใช้เวลานานไหมในการฝึกแต่ละเกม?
ก็อยู่ที่เกม บางเกมหัดเล่น 1 สัปดาห์ บางเกมหัด 2 สัปดาห์ก็มี ส่วนเรื่องอุปกรณ์ในการเล่นเกมชุดแรก ครอบครัวก็สนับสนุนให้ เป็นโน้ตบุ๊กมือสอง ตอนสตรีมแรกๆ ยังกระตุกอยู่เลย ลองสตรีมดู น้ายังไม่รู้เลยว่าการสตรีมเป็นอย่างไร
•ได้ไอเดียใช้ปากคาบปากกาจากไหน?
คือเหมือนเราไม่มีอะไรที่จะเล่นเกมได้แล้ว เลยต้องใช้วิธีนี้ ถามว่าสำหรับผมฝึกนานไหม ถ้าเล่นเกมธรรมดาก็ไม่นาน แค่คาบแล้วเลื่อนๆ เฉยๆ เล่นไปเล่นมาเราก็อยากเล่นเกมอื่นบ้าง เราเล่นทุกวันจนเริ่มชินใช้ปากคาบปากกาเล่นได้ ทุกวันนี้ในการไลฟ์สดสตรีมเกมก็สตรีมทุกวัน มีหยุดเฉพาะวันศุกร์ ส่วนเรื่องสายตาที่ต้องนั่งใกล้จอคอมพิวเตอร์นั้น ตอนเกิดอุบัติเหตุมีต้อกระจก หมอก็เลยเปลี่ยนเลนส์ตาเทียมไปแล้ว เพราะว่าตามันโดนกระแสไฟฟ้าไปด้วย มีอาการกระตุก ตอนนี้ก็มองทุกอย่างได้ปกติชัดเจนทุกอย่าง
•ยากไหมกับการรับมือคนที่เข้ามาบูลลี่?
อยู่ที่ว่าบางคนเขาจะรับได้ไหม สำหรับผม ผมไม่คิดว่าเขามาบูลลี่แล้ว เราต้องมานั่งคิดน้อยใจ คิดเสียใจ ต้องคิดอย่างนั้นอย่างนี้ ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ผมเป็นคนที่ถ้าเขาไม่แคร์ผม ผมก็ไม่ต้องแคร์เขา ถ้าเขามาด่าผม หรือมาบูลลี่ พิมพ์มาแบบที่ไม่แคร์ เราก็ไม่แคร์เขา แรกๆ ผมมีโต้ตอบ มีด่ากลับไปบ้าง แต่ทุกวันนี้ปล่อยวาง ไม่ได้สนใจคนพวกนั้นเลย ส่วนหนึ่งคือ ถ้าเก็บมาเป็นความอัดอั้นของตัวเอง มันจะทำให้เราไปต่อไม่ได้ เราเก็บมาคิดมาก เขาพูดไปแล้วไม่ได้รู้สึกอะไร ถ้าเราเก็บไปคิดเราจะรู้สึก ดังนั้นก็ปล่อยไปดีกว่า ถ้าเขาไม่แคร์เรา เราก็ไม่จำเป็นต้องไปแคร์เขา
•ในมุมกลับกันได้อะไรจากคอมเมนต์ดีๆ?
ก็รู้สึกดีใจที่เป็นแรงผลักดันและเป็นกำลังใจให้คนอื่นๆ เป็นแรงผลักดันให้เขาลุกขึ้นสู้ต่อ จากวันแรกๆ ที่คนติดตามน้อย ตอนนี้มีหลักแสนแล้ว รู้สึกดีใจ ภูมิใจในตัวเอง ที่มาถึงทุกวันนี้ได้ ไม่คิดว่าจะทำได้ขนาดนี้
•วางแผนอนาคตของตัวเองไว้ยังไงบ้าง?
ผมก็ไม่รู้ว่าอนาคตของเราจะมีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตเราอีก เราแค่ทำตรงนี้ให้ดี ทำวันนี้ให้ดี ถ้าวันนี้เรามีชีวิต และเรายังมีคุณค่าอยู่ ก็ทำตรงนี้ให้ดีที่สุด
•ได้รับการทาบทามจากพรรคไทยสร้างไทย?
ผมรู้สึกดีใจที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมไทยสร้างไทย เพื่อประโยชน์หลายๆ อย่างของทีมไทยสร้างไทย เรื่องช่วยคนพิการ หรือช่วยวงการอี-สปอร์ตคนพิการ พรรคไทยสร้างไทยเข้ามาช่วยเหลือเรื่องอุปกรณ์ต่างๆ เกี่ยวกับการสตรีม โต๊ะ เก้าอี้ อำนวยความสะดวกเรื่องอุปกรณ์การสตรีมเกม แล้วพรรคให้เราไปร่วมประชุมบ้าง ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมาก มีไปประชุมบ้าง แต่จะเป็นน้าเข้าไปประชุมมากกว่า
•รายได้จากการสตรีมเกมเผยได้หรือไม่?
รายได้ผมก็อยู่ที่ 5 หลักต่อเดือน ส่วนใหญ่แม่กับน้าจะเป็นคนดูแล ส่วนผมอยากได้อะไรพิเศษก็จะบอก จะขอไป รถเลื่อนไฟฟ้าผมก็นำเงินที่หาได้จากการสตรีมเกมนำไปซื้อ เพื่อตอนเย็นๆ ผมจะได้ไปรับลม เปลี่ยนบรรยากาศหน้าบ้านได้สะดวก
•รู้สึกอย่างไรถูกยกเป็นไอดอลการสู้ชีวิต?
ก็รู้สึกดีใจ ภูมิใจตัวเอง ที่ได้ช่วยสร้างแรงบันดาลใจ ผลักดันคนอื่น ถึงจะไม่มีแขน ไม่มีขา ก็ยังได้ช่วยเหลือคนอื่นได้ รู้สึกดีใจมาก แม้ว่าจะไปไหนไม่ได้ แต่ก็ยังเป็นแรงกำลังใจให้คนอื่นสู้ต่อไปได้
•สุดท้ายอยากฝากข้อคิดอะไรกับทุกคน?
ถ้าใครกำลังล้ม กำลังท้อแท้ อยากบอกให้ทุกคนลุกขึ้นสู้ ใครที่รู้สึกท้อแท้อยู่ชีวิตมันก็มีปัญหากันทุกคน อยู่ที่ว่าจะเลือกใช้ชีวิตกับมันอย่างไร ถ้าเราสู้ต่อ เราก็อยู่ต่อได้เรื่อยๆ ถ้าหยุดอยู่ตรงนั้น เราก็จะก้าวหน้าไปไหนต่อไม่ได้ อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เข้ามาดูคลิปนี้ ชีวิตคนเราก็มีล้มบ้าง มีผิดหวังบ้าง แต่เราลุกขึ้นได้ใหม่เสมอ อยู่ที่ว่าเราจะก้าวเดินผ่านตรงนั้นไปได้หรือไม่ ถ้าเราลุกขึ้นสู้ เราก็จะผ่านตรงนั้นไปได้ ขอแค่ลุกขึ้นสู้ อยากให้ทุกคนลุกขึ้นสู้ไปด้วยกันครับ สู้ๆ
และนี่เป็นตัวอย่างของการเปลี่ยนมุมมองความคิดกล้าเผชิญโลกความจริงชนิดไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาจนประสบความสำเร็จของ “กอล์ฟ โน แฮนด์”
“มติชน” ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจส่งไปถึง “กอล์ฟ โน แฮนด์” และทุกคนที่กำลังท้อแท้ ให้ลุกขึ้นมาสู้กับโชคชะตา…
ทีมข่าวกีฬามติชน