ดราม่าท้ายเกม!ชำแหละชัดเปลี่ยนตัวขัดใจ เดฟเซฟช่วยแมนยูชนะเวสต์แฮม – สยามกีฬา

ในค่ำคืนอันบ้าคลั่ง

    ตัวสำรองอย่าง เจสซี่ ลินการ์ด ลงมาซัลโวประตูที่ควรจะเป็นประตูชัยในนาทีเกือบสุดท้าย – เวสต์แฮม ได้จุดโทษในช่วงทดเจ็บ – มาร์ค โนเบิ้ล ถูกส่งลงมาสังหารโดยเฉพาะ – ดาบิด เด เคอา พุ่งเซฟได้เฉยเลย…นี่มันอะไรกันเนี่ยยยยย ???

    1.หลังถูกพายุอุกาบาตถล่มหัวหมาในช่วงกลางสัปดาห์

    โอเล่ กุนนาร์ โซลชา จึงจัดทีมแบบระมัดระวังมากกว่าจัด 11 ตัวจริงด้วยหัวใจบ้าบิ่น

    การส่งคู่หู ‘แม็คเฟร็ด’ ลงเป็นตัวจริงอีกครั้งในตำแหน่งมิดฟิลด์ตัวกลางแสดงให้เห็นว่าเขาต้องการความรัดกุมก่อน 

    แม้การขยับ ปอล ป๊อกบา ออกไปทางซ้ายจะทำให้เสียตัวรุกริมเส้นที่มีความปราดเปรียวไป 1 คน แต่ผมชอบนะครับ-ขอบอก

    เหตุเพราะเวลาดาวเตะค่าตัว 89 ล้านปอนด์ไปเล่นตรงกลางตำแหน่งถนัด รูปเกมของปีศาจแดงมักจะออกมาตะกุกตะกัก โดยเข้ากับใครเขาไม่ได้ทั้ง แม็ค & เฟร็ด + เนมานย่า มาติช

    ต่อเมื่อฉีกออกไปทางซ้ายก็มักจะทำแอสซิสต์ได้เป็นประจำซะอย่างนั้น – บางทีกูก็ ‘งง’ เหมือนกันนะครับ

    เหตุผลสำคัญอีกประการ

    คือเมื่อใดก็ตามที่ สก๊อตต์ แม็คโทมิเนย์ กับ เฟร็ด ลงเล่นคู่กันในแดนกลาง ต่อให้ฟอร์มการเล่นของทั้งคู่จะไม่ค่อยโสภา 

    ผลการแข่งขันมักจะออกมาดีย์ 

    อย่างน้อยก็แพ้ยาก…ว่างั้นเหอะ

    2.เวสต์แฮม เลือกที่จะถอยลงไปตั้งรับมากกว่าเพรสเข้าใส่ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ปีศาจแดงไม่ชอบ

    มิซ้ำยังกลายเป็น แมนฯ ยูไนเต็ด ที่บีบสูงและบี้บดเข้าใส่ในแดนกลางพลางคุมเกมได้อย่างรวดเร็ว

    ทว่าการถอยไปตั้งรับในแดนทำให้เจ้าบ้านปิดพื้นที่หน้าประตูตัวเองได้แน่นหนาทำให้ แมนฯ ยูไนเต็ด มีปัญหาในจังหวะสุดท้าย

    รูปเกมของปีศาจแดงไม่ได้เลวร้ายอะไรเลยนะครับ ครองบอลบุกได้เป็นระยะ และสร้างความกดดันให้คู่แข่ง โดยสถิติยิงตรงกรอบ และได้ลูกเตะมุมแตะหลักสิบทั้ง 2 อย่าง

    3.แมนฯ ยูไนเต็ด เสียประตูง่าย แถมเสียเกือบทุกนัด โดยเกมเดียวในซีซั่นนี้ที่รักษา ‘คลีนชีต’ (ชนะ วูล์ฟส์ 1-0) ส่วนหนึ่งเกิดจากการยิงทิ้งยิงขว้างเองของคู่แข่งด้วย

    ถามว่าทำไมถึงเสียง่าย ???

    สิ่งที่เห็นจุดหนึ่ง คือมันมักจะมีความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ที่ส่งผลเสียหายถึงขั้นโดนกะซวกตลอด 

    นอกจากนี้คือแผงหลังมักจะถอยและจ้องมองบอลมากกว่าบีบเข้าหาเร็วเหมือนกลัวว่าจะถูกกินตัว

    อย่างไรก็ตาม

    ข้อดีคือเวลาเสียประตู พวกเขามักจะตั้งหลักได้เร็วแล้วทวงคืนอย่างทันควันทั้งในเกมกับ ลีดส์, เซาธ์แฮมป์ตัน, นิวคาสเซิ่ล และเกมนี้

    4.ทีนี้มาดูการแก้เกมของกุนซือปีศาจแดงบ้าง

    เมื่อยังเสมอกันอยู่ 1-1 ช่วงกลางครึ่งหลัง เกมเริ่มเนือยๆ กดดันคู่แข่งไม่ได้นานแล้ว 

    อีน้าแกรอจนถึงนาทีที่ 72 (ไม่เร็ว-ไม่ช้า) แล้วเปลี่ยนทีเดียว 2 ตัว ตามตำแหน่ง

    เจดอน ซานโช่ กับ เจสซี่ ลินการ์ด แทน ปอล ป๊อกบา กับ เมสัน กรีนวู้ด

    ถือเป็นการเปลี่ยนเพื่อเน้นเกมรุกริมเส้น 

    ต่อเมื่อยังยิงไม่ได้ ‘ไพ่ใบสุดท้าย’ ที่จะส่งลงมาจึงสำคัญมาก เพราะอาจชี้เป็นชี้ตายได้เลย

    บนม้านั่งสำรองยังมีตัวรุกอย่าง อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล กับ ดอนนี่ ฟาน เดอ เบ็ค 

    นาทีนั้นมันต้องเสี่ยงแล้ว ผู้ชมทางบ้านอย่างผมมองว่าน่าจะถอดเอามิดฟิลด์ตัวกลางออกไปสักคนแล้วส่งมิดฟิลด์ตัวกลางอย่าง ‘ดีวีบี’ ลงมาก็ได้ โดยให้ขยับขึ้นสูงไปอยู่ใกล้ๆ ประตูคู่แข่ง เพราะเขามีจุดเด่นที่การกระทุ้งตาข่าย
ตัวสำรองคนสุดท้ายที่ ‘อีน้า’ ส่งลงมาคือมิดฟิลด์ตัวรับอย่าง เนมานย่า มาติช 

    อืมมมมมมมมม…นะ

    ขอเรียนตามตรงว่าผมอยากอุทานถึงขี้ในสำเนียงแมนคูเนี่ยน

    5. กระนั้นก็ดี

    ผมมักพูด (พิมพ์) อยู่เสมอว่าผลการแข่งขันนี่แหละคือตัวบ่งชี้ว่าการตัดสินใจของผู้จัดการทีม มันถูกหรือผิด 

    ยกตัวอย่างเกมนี้

    ในเมื่อตัวสำรองอย่าง เนมานย่า มาติช กับ เจสซี่ ลินการ์ด ที่ถูกส่งลงมามีส่วนร่วมกับประตูชัย 

    มันก็แสดงให้เห็นว่าการตัดสินใจของ โอเล่ กุนนาร์ โซลชา นั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

    แม้นคุณอาจจะมองได้ว่าไอ้คนที่ช่วยให้อีน้าแกได้รับความดีความชอบ รอดพ้นจากการโดนกะซวกตูด คือ ดาบิด เด เคอา ต่างหาก 

    แต่เวลาโชว์ฟอร์มห่วยแตก หรือวางแผนแบบปอดแหกจนได้รับผลการแข่งขันที่ไม่ดี เราก็ตำหนิเขาหนักหน่วง

    ต่อเมื่อทีมได้รับชัยชนะ นักเตะเล่นดี ตัวสำรองพลิกสถานการณ์ได้ มันก็ต้องชื่นชมเขาบ้าง

    มิเท่านั้น

    นี่เป็นอีกเกมๆๆๆๆๆ และอีกเกมที่ลูกทีมของกุนซือไวกิ้งพลิกสถานการณ์กลับมาชนะคู่แข่ง 

    เวลาวิเคราะห์หลังเกมลงในเพจหรือบนหน้ากระดาษ นสพ. ผมสวมวิญญาณนักข่าวนะครับ ไม่ใช่แฟนบอล แล้วก็ว่าไปตามสิ่งที่เกิดขึ้นบนฟลอร์หญ้าอย่างไม่ลำเอียง

    ในฐานะเด็กผี ผมไม่เชื่อมือ โอเล่ กุนนาร์ โซลชา ก็จริง แต่ก็ไม่ขับไสไล่ส่ง ซึ่งพวกคลอดทางตูดบางตัวไม่เข้าใจเรื่องนี้ 

    ตอนนี้เหมือนเด็กผีจะแตกออกเป็น 2 ฝ่าย ด้วยวาทะกรรมสะเหล่อๆ แล้วพยายามเอาชนะกันตามความเชื่อของตัวเอง

    ต่างฝ่ายต่างหาเหตุผลมาห้ำหั่นกันแบบเอาเป็นเอาตายจนบางที ผมมีความรู้สึกว่ามึงปกป้องความคิดของตัวเอง เพราะกลัวเสียฟอร์มซะมากกว่า 

    ฟุตบอลไม่ใช่การเมืองนะครับ เพราะมันคือความบันเทิง 

    ดังฉะนั้นเชียร์ทีมเดียวกันให้สนุกดีกว่า อย่าแตกแยกแบ่งข้างกันเลย

    ใครอยากสรรเสริญ ใครอยากจะเอา มันก็สิทธิ์ของเขา

    ใครอยากจะติเตียน ใครไม่อยากจะเอา มันก็สิทธิ์ของเขา

    ต่างคนต่างแสดงความเห็นของตัวเองไปในที่ของตัวเอง อย่าไปก้าวก่ายกันเท่านั้นเอง

    เพราะสุดท้ายอะไรมันจะเกิด มันก็ต้องเกิด วิถีของเกมลูกหนังจะทำหน้าที่ของมันเองนั่นแหละ

    บอ.บู๋